Ж. Аймауытов драматургиясындағы қазақ-орыс тілдік қатынастар
DOI:
https://doi.org/10.52301/2957-5567-2022-3-38-45Кілт сөздер:
русизм, лексика, реципиент, сеппелеу, қатынасАңдатпа
Ж.Аймауытовтың әдеби-көркем шығармашылығын шартты түрде екі кезеңге бөлуге болады. Бірінші ағартушылық кезең ХХ ғасырдың басындағы жалпы әдеби бағыттармен байланысты. Ал орыс лексикасын белсенді пайдалану шығармашылығының 1917 жылғы Ақпан революциясынан кейінгі екінші кезеңінен басталады. Қоғамдағы үлкен өзгерістер жазушы тілінде өз көрінісін табады. Жазушының лексикалық қорына кеңінен саяси терминология кіре бастайды.. Қазақ тіліндегі шығармаларға орыс тілінің сөздерінің кіруі революцияға орыс тілін білетін зиялы қауымның қатысуына байланысты болған, сонымен қатар жазушы мемлекеттік міндеттердің маңыздылығын өзінше сезініп, жағдаятты интимизациялау мақсатымен орыс тілін қосып сөйлейтін адамдарға қатысты білдіретін ирониясына да байланысты болған. Кейбір жағдайларда реципиент тілдің белгілі ерекшеліктерінен барлық лексикалық-грамматикалық көрсеткіштерге сай болмаса да, қазақ мәтініне кіріп, орыс сөзі сол сөз табымен беріліп, лексиклық-грамматикалық мәнді сақтайды
Загрузки
Жарияланды
Как цитировать
Журналдың саны
Бөлім
Лицензия
Copyright (c) 2022 Тіл және әдебиет: теориясы мен тәжірибесі
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial-NoDerivatives» («Атрибуция — Некоммерческое использование — Без производных произведений») 4.0 Всемирная.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.en
